Կրթության առանձնահատուկ պայմանների կարիք ունեցող սովորողների դասապրոցեսի ներառման աշխատանքներ։
Լրացուցիչ կրթություն Արևելյան դպրոց-պարտեզում:
Դիտարկումներ Արևելյան, Հարավային դպրոցների, Քոլեջի 5 տարեկանների խմբում, աշխատանք լոգոպաթ սովորողների հետ:
Հոդվածի մշակում:
Սեմինարի մասնակցություն
Մասնակցություն երգչախմբին, մանկավարժական ակումբին:
Նոր ընդունվող սովորողների դիտարկումներ:
Հանդիպումներ ծնողների հետ:
Աշխատանք մենթոր Աննա Օհանյանի հետ:
Երեխաները շատ արագ մեծանում ու նույնքան արագ էլ նոր բաներ են սովորում: Հոդվածում դիօուկ է նկարագրված «սովորեցնող մեքենայի» փոքրիկ պատմությունը: Իմ կարծիքով հարկավոր է նախևառաջ ճանաչել երեխայի հետաքրքրությունները և հասկանալ, թե ինչու է նա հետաքրքրված տվյալ զբաղմունքով: Այդ կարողությունները ճանաչելու համար հարկավոր է հետևել երեխային: Երեխաներն ուրախանում և իրենց հարմարավետ են զգում, երբ անում են մի բան, որն իրենց ամենից շատ է հետաքրքրում: Կարևոր է նաև գնահատանքն ու խրախուսումը: Եթե նկատում եք, որ կարողությունը զարգանում է, հարկավոր է մտածել այն կատարելագործելու մասին:
Առողջ և ներդաշնակ զարգացման համար կարևոր է, որ երեխայի հետաքրքրությունները լսվեն ու կարևորվեն և´ ծնողների, և´ ուսուցիչների կողմից:
Այսօր `«Երևանի լսողության խանգարումներ ունեցող երեխաների հատուկ կրթահամալիրում» տեղի ունեցավ սեմինար ` «Լսողության ծանր և խորը խանգարումներ ունեցող սովորողների կրթական գործընթացների կազմակերպման առանձնահատկությունները» թեմայով: Սեմինարի ընթացքում քննարկվեց լսողության խանգարում ունեցող երեխաների մտածողության և խոսքի զարգացման առանձնահատկությունները, ժեստերի լեզուն, հաղորդակցման այլընտրանքային միջոցները, աջակցող տեխնոլոգիաները: Քննարկվեց նաև լսողական սարքերի, դրանց կիրառելիությունը լսողության խանգարումներ ունեցող երեխաների դեպքում:
Սեմինարավարի հետ ժեստերի լեզվով միասին սովորեցինք մատնատառերը, այնուհետև թարգմանվեց երգ:
Սոկրատեսն ասում է. «Եթե մենք չունենք ձայն կամ լեզու և ուզում ենք շփվել մեկս մյուսիս հետ, արդյոք չե՞նք փորձի բացատրել՝ շարժելով մեր ձեռքերը, գլուխը և մարմնի մնացած մասերը, ինչպես ներկայումս խուլերն են անում»։
Ես Նունեն եմ՝ հատուկ մանկավարժ, լոգոպեդ:Ուսումնառությանս առաջին իսկ օրերին ինքս իմ մեջ որոշում կայացրեցի լինել օրինակելի ուսանող, դառնալ լավ մասնագետ:
Եվ հիմա վստահորեն կարող եմ ասել՝ Այո ես հասել եմ իմ առջև դրված նպատակին, շնորհիվ իմ մասնագիտության, շնորհիվ իմ ստացած գիտելիքների և պրակտիկ գործունեության։ Շատ սիրում եմ մանկավարժությունը, երեխաների հետ աշխատելը: Իսկ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրը հնարավորություն տվեց ավելի շատ սիրելու մասնագիտությունս: Կրթահամալիրը հնարավորություն է ընձեռում և՜ սովորելու, և՜ սովորեցնելու, որը շատ կարևոր է թե՜ ուսուցչի, և թե´ սովորողի համար: Մեծ ոգևորությամբ մասնակցել եմ մանկավարժական ակումբի քննարկումներին, լսել կարծիքներ,ծանոթացել հայտնի մանկավարժների հոդվածներին, վերլուծել դրանք և այդ ամենը կիրառել իմ աշխատանքում:
Հոդվածում խոսվում էր դասավանդման արվեստի մասին, սովորողին մտածել սովորեցնելու և դասավանդման նպատակի մասին: Շատ կարևոր է, որ ուսուցիչը դասավանդման նյութը ներկայացնելուց զատ երեխային սովորեցնի նաև մտածել, եզրահանգումներ անել: Երեխան պետք է ունենա սեփական մտքերը արտահայտելու, ստեղծագործելու, ազատ լինելու իրավունք: Հոդվածում նշված էր մի կարծիք՝ համաձային որի ինչ-որ մի բան ուսումնասիրելու լավագույն եղանակն է ինքնուրույն հայտնաբերելը: Կարծում եմ, որ սա լավագույն մեթոդն է երեխային ինչ-որ բան սովորեցնելու: Հաշվի առնելով երեխայի հետաքրքրությունները և առանձնահատկությությունները անհրաժեշտ է , որ ուսուցիչը դասը կազմակերպի հետաքրքիր, որպեսզի երեխան սիրով ներգրավվի դասապրոցեսին: ՈՒսուցիչը պետք է խուսափի գիտելիքների ձեռքբերման անարդյունավետ ճանապարհից:
Երկուշաբթի, Հարավային դպրոց
Երեքշաբթի, Արևելյան դպրոց
Չորեքշաբթի, Արևելյան դպրոց
Հինգշաբթի, Հարավային դպրոց
Ուրբաթ, Արևելյան դպրոց
Նունե Ռաֆայելյանի բլոգ 